poniedziałek, 31 sierpnia 2015

Ścieżka Przyrodnicza w Twardogórze.







Twardogóra - Ścieżki przyrodniczo-edukacyjnej zlokalizowanej na odcinku od ulicy Wrocławskiej do nasypu kolejowego przy ulicy Stolarskiej. 
W ramach inwestycji powstały dwa rodzaje ścieżek - o nawierzchni mineralnej oraz w formie drewnianych kładek i schodów terenowych. 
Wybudowano również drewniane wiaty wyposażone w ławki, stoły, a także postawiono tablice informacyjne, 
miejsce na ognisko oraz boisko do siatkówki plażowej i siłownie pod chmurką. 
Dodatkowo w centrum Miasta można zwiedzić kilka wartościowych obiektów Historycznych...  


Ścieszka przyrodniczo-edukacyjna w wąwozie przy centrum oświatowo-sportowym w Twardogórze.


















































Ratusz wybudowany w 1902 roku. Początkowo w budynku mieścił się sąd rejonowy i areszt. 
Funkcję siedziby władz przejął po wojnie i pełni ją do dziś – Urząd Miasta i Gminy Twardogóra.




Zabytkowa barokowa brama wjazdowa, z ok. 1690 roku. murowana z cegły, otynkowana z przejazdem w formie arkady flankowanej przez pilastry toksańskie, 
z naczółkiem trójkątnym, przerywanym, w którym kartusz z monogramem Eleonory Charlotte, 
księżnej oleśnicko-witemberskiej; poniżej kartusz herbowy dawnych właścicieli z Goszcza. 



Zespół Pałacowy położony w dawnej wsi Stara Twardogóra. 
Pierwotnie w tym miejscu wniesiono budowle obronne, powstałe prawdopodobnie w okresie lokalizacji miasta ok. 1293 r. W 1594 r. Kacper von Köckritz wnosi na fundamentach budowli obronnej dwór. Po przejściu w posiadanie Twardogóry w dobra księżnej oleśnicko-wirtemberskiej Eleonory Charlotty, od 1685 r. przekształca obiekt w swoją rezydencję, gruntownie przebudowując. W 1744 r. dobra rezydencji przechodzą w posiadanie rodziny Reichenbachów, podniesionych do rangi ordynacji z siedzibą w Goszczu. Jeszcze w 1811 r. kompleks architektoniczny otoczony fosą, łączącą się ze stawem hodowlanym. Dzierżawiony w 1875 r. przez Hermana Schramma, 1919-28 r. zamieszkiwany przez majora Fryderyka Wilhelma von Garnier. Po drugiej wojnie światowej używany przez ,,Caritas”. 1963-6 r. budynek remontowany w celu adaptacji do potrzeb internatu Liceum Ekonomicznego dobudowano dwa krótkie skrzydła boczne. Dalsza rozbudowa skrzydeł wg. Proj. arch. J. Przedpełskiego wykonano po 1973 r. Obecnie budynek należy do Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych.
Barokowa budowla założona na planie zbliżonym do litery C, murowany z cegły, otynkowany, piętrowy w partii korpusu wysoko pod piwniczny, z poddaszem wykorzystanym do celów mieszkalnych. Okna w uszatych opaskach z zaznaczonym kluczem i podokiennikami, na parterze zwieńczone prostym gzymsem. W sieni na parterze późnobarokowy kominek, ok. 1715 r. Pokrycie dachowe z czerwonej dachówki, na korpusie czterospadowym mansardowym, z lukami, fasady kryte dwuspadowo; skrzydła kryte płaskim dachem. Kamienny portal główny poprzedzony mostkiem, zwieńczony arkadą z wąską archiwoltą i wydajnym kluczem, ujętym w woluty. Pałac otoczony jest zaniedbanym parkiem ozdobnym wzmiankowanym w 1706 r. obejmującym swym obszarem teren obecnego parku, sięgający do dawnego ogrodu parafialnego, w którym prócz ,,pięknych alei” znajdowała się murowana grota i tzw. Dom Trębaczy. 


Bazylika Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Twardogórze





Kościół p.w. Św. Trójcy i Matki Boskiej 
- powstał w miejscu wcześniejszej świątyni, której historia sięga pierwszej połowy XVI w. Obecną formę zawdzięcza mistrzowi ciesielstwa H. Dresyerowi, który podjął się budowy w 1879 r. Jest to świątynia orientowana, założona na planie prostokąta, przy którego krótszych bokach zlokalizowano: od strony północnej - prezbiterium, od południowej - wieżę dzwonnicy. Elementy świadczące o dużych wartościach artystycznych obiektu to przede wszystkim konstrukcja szkieletowa murów zewnętrznych, jednocześnie pełniąca funkcję dekoracyjną, a także zachowana stolarka okienna i drzwiowa, portal główny o neogotyckim, snycerskim obramieniu oraz rzeźbiony okap i dekoracyjny fryz o motywach czteroliścia.

Wnętrze składa się z prostokątnej nawy okolonej drewnianymi, wspartymi na czworobocznych filarach emporami i węższego, prosto zamkniętego prezbiterium z zakrystią od północy. Prezbiterium otwarto do nawy łukiem tęczowym, nad którym w nadłuczach wykonano dekorację maswerkową.
Kościół ze względu na zastosowane rozwiązanie konstrukcyjne należy do oryginalnych przykładów śląskiej architektury sakralnej. Elementy świadczące o dużych wartościach artystycznych obiektu to przede wszystkim konstrukcja szkieletowa, jednocześnie pełniąca funkcję dekoracyjną, a także zachowana stolarka okienna i drzwiowa, portal główny o neogotyckim, snycerskim obramieniu oraz rzeźbiony okap i dekoracyjny fryz o motywach czteroliścia. Wysoka bryła budynku, zwieńczona dachem dwuspadowym, harmonijnie współistnieje z geometrycznymi motywami szachulca i murowanym cokołem. Całość tworzy spójny kompozycyjnie i niezwykle malowniczy efekt.